Als we een (werk)probleem zien, hebben we de neiging het te vermijden, te negeren of ervan weg te stappen. Dat maakt het probleem niet kleiner; integendeel, het gaat in je hoofd spoken en groeit steeds groter.
Wat als we weer denken als een enthousiast kind van vijf of zes? Zo’n kind dat gelooft in alles: de Tandenfee, Sinterklaas, kabouters. Een kind dat zegt: “Ik ga het proberen!” zonder twijfel of angst om te falen. Wat zou er gebeuren als we diezelfde onbevangenheid konden herontdekken?
