Overweging Amy MacDonald / Spark
Jezus is boos (Johannes 2: 13-22)
En niet zo’n klein beetje ook. Woest is-tie en hij gaat helemaal door het lint. Weg met het geld! Weg met handelaars in duiven! Weg met dit alles! Maak van het huis van mijn Vader geen markthal!
Ik zie hem al lopen. Rood aangelopen, rondstampend, schreeuwend en met een zweep in de hand. Jezus is boos op de levendige handel van woekerpolissen en het maken van winst. Zo is de tempel niet bedoeld.
Boosheid is een belangrijke functionele emotie. Het zet je in beweging bij het zien van onrecht. Het kan relaties schaden, maar bij Jezus’ woede in de tempel zit het anders. Hij is niet boos om het boos-zijn. Hij kent immers het licht en de duisternis in ieders leven. De boosheid maakt ongemakkelijk. Je mag toch gewoon je geld verdienen? Ook in de heilige plaats die een tempel is? Hij wil echter respect laten zien. En orde op zaken stellen. Laten zien dat boosheid geen verkeerde emotie is en stelt je de vraag: hoe kun je je verontwaardiging tonen?
Dat doet Amy MacDonald ook. Ze schreef Spark nadat twee jongens een Engelse peuter van twee jaar ontvoerden en mishandelden. Het peutertje overleefde het niet. Boosheid, verontwaardiging ligt aan de oppervlakte. Maar, zo wil de zangeres, hoe donker en boos de wereld ook kan zijn, leef niet voor woede of wanhoop. Ze zingt I am the light in the dark. I am the match, I am the spark. Muziek helpt bij het diepste onrecht, boosheid en verdriet. Muziek troost, helpt om de juiste stem te horen.
Just dry your eyes and I’ll be there
Don’t live for anger of despair.
Don’t worry.
I am okay now.
(Deze overweging werd eerder gepubliceerd voor het project Pop op Zondag)
(foto Wikimedia)